November - bøn

Bønnebok – november.

Ndh.

1.11.

Herre Gud.

.

I 2. Kong. 17. er fortalt om at dei ti stammane vart bortførde til Assyria, og nye, heidenske folk kom til Israel. Dei hadde ein blandingsreligion då dei tilbad både sine avgudar og Israels Gud.

.

Då gav Herren dei m.a. bodet: ”De skal ikkje be til dei (avgudane),” 2. Kong. 17, 35. Det hadde du herre sagt i Moselova på Siinai, 2. Mos. 23, 13, og seinare i Domartida då Gideon vart domar, med litt andre ord, Dom. 6, 10.

.

Her i 2. Kong. 17 er det klårast: Israels skal ikkje ottast andre gudar, ikkje be til dei og ikkje dyrka dei og ikkje ofra til dei.

.

Fangeskapet for dei ti stammane var nett prega av slike synder, v. 7. Og nå åtvarar du og minner tistammeriket om dette. Du Gud krev eit skilje mellom ditt folk og alt io denne verda.

.

Slik er du framleis, og nå minner du meg om dette. Me står i fare for dette i vår tid. Eg be for meg og alle mine og våre at me må bergast frå synkretismen i tida og ha eit reint forhold tiol deg og berre tilbe den einaste Gud. Amen.

2.11.

Kjære Jesus.

.

I dag får eg eit ord om bøn der Hiskia sine tenarar sa til profeten Jesaja: ”Send no opp ei bøn for den resten som enno er att,” 2. Kong. 19, 4. Kanskje Gud vil høyra, seier dei.

.

Og Jesaja sa at Gud ville høyra, for Gud ville gi kong Sankerib, som var motstandaren, ”ein slik hug at han vender attende til landet sitt på grunn av eit ryke han får høyra,” v. 7.

.

Du har så mange og underlege vegar, du Herre, Du brukar mange ting for å fremja ditt verk. Og eg veit difor ikkje alltid kva eg skal be om. For eg kan ikkje fortelja deg kva du skal gjera. Difor må eg alltid seia: Lat din vilje skje.

.

Her brukte du eit rykte. Og så ordna det seg, og ditt folk fekk fred.

.

Kva må du bruka nå for å vekkja folk og frelsa våre og folket vårt? Kanskje må du ta meg vekk, om eg stenger for din Ande, eller nokon andre. Herre Jesus, hjelp oss å bøya oss for alt det du gjer og sender. Skje din vilje, og lat riket ditt koma. Amen.

3.11.

Herre.

.

Kort etter vart Kong Hiskia dødssjuk, og profeten Jesaja kom til han og sa: ”Beskikk ditt hus, for du skal dø!” 2. Kong. 20, 1 (NO 1930).

.

Då gret kongen. Han hadde livet kjært som dei fleste. Og Jesaja var ikkje komen langt frå huset hans før Herrens ord kom til han att. Han skulle gå attende.

.

Slik endrar du måten, eller vår tanke, og gjer noko anna. Du sa gjennom profeten: ”Eg har høyrt bøna di, eg har sett tårene dine. Sjå – eg vil lækja deg-. Eg vil verna denne byen for mi eiga skuld og for min tenar Davids skuld.” 2. Kong. 20, 5-6.

.

Ein stakkar som var i naud, vart bønhøyrd. Og han fekk eit konkret svar: 15 år meir å leva. Jfr. Jes, 38, 1ff. I 2. Krøn. 32, 24ff er fortalt at Herren svara han og gav han eit underfullt teikn. Og slik er Guds svar: underfullt. Me kan ikkje skjøna alt det du gir, men i lys av deg ser me i alle høve at det er stort og verdfullt.

.

Så skal eg få lov i dag og be om det eg treng, både for mitt daglege menneskeliv og for livet med deg og den dagen døden kjem til meg også. Vil du gjera med reide kvar tid og stund til å flytta frå denne verda og inn i æva. Det vil eg takka deg for kvar dag. Amen.

4.11.

Gud!

.

Israel var i krig med etterkomarane etter Hagar og Ismael og sigra. Då står det eit fint ord: ”Dei fekk hjelp mot dei, så hagarenane og alle som var med dei, vart gjevne i deira hand. For dei ropa til Gud i striden, og han høyrde bøna deira, fordi dei sette si lit til han.” 1. Krøn. 5, 20.

.

Dette er fint. Dei ropa til deg i striden. I dag hånar folk denne tanken og seier at alle kan ikkje ha deg med seg. Det er rett i og for seg, men mange skjønar ikkje hovudsaka i ditt rike og skjønar ikkje alt.

.

Men i Ordet ditt finn eg at du alltid er med ditt folk når me vil gå din veg. Israel sette si lit til deg – trudde på deg og rekna med deg. Nå var dei i din vilje – og du høyrde og svara og gav siger.

.

Så vil eg gjera det nå. Ropa til deg og setja mi lit til deg og tru at du skal vera med i ditt arbeid i dag. På møte her og med misjonæren og familiane deira og alle våre. Du høyrer vår bøn og gir ditt svar. Hjelp berre kvar einskild av oss å vera i din plan. Takk, takk.

5.11.

Jesus!

.

David fekk ikkje byggja Herrens hus, men sonen skulle gjera det. Og dette rike skal vara evig og bli oppfylt i Messias.

.

Då prisar David sin Gud og ber han oppfylla sine lovnader: ”For du, min Gud, har openberra for tenaren din at du vil byggja eit hus for han. Difor har tenaren din fått frimod til å be for ditt åsyn,” 1. Krøn. 17, 25.

.

Du Gud har openberra seg for oss menneske.

.

Difor har me frimod og kan be.

.

Slik har det ofte vore for oss, og takk skal du Frelsar ha for det. Me får henta frimod og kraft i deg og ditt ord. Og så stig eg innfor ditt åsyn nå. For eg har teke imot di openberring då du kom til jord og levde og døydde for meg.

.

Nå vil eg be om at du let meg sjå din vilje så klårt at eg ikkje tek feil. Og eg svarar ja til ditt kall. Lat meg framom alt få leva i di nådepakt. Amen.

6.11.

Kristus.

.

David hadde synda ved å telja sitt folk. Då sanna sine brot, og pesten og dermed vart domen stansa. Nå skal David kjøpa Ornan sin treskjevoll og byggja eit altar der.

.

Ved dette altaret ropa David til herren som svara med eld på altaret, nett som på Karmel for Elias, v. 26.

.

”Då David såg at Herren hadde høyrt bøna hans på tredjevollen .; ofra han der,” 1. Krøn. 21, 28.

.

David var lydig og gjorde som Herren sa til slutt. Og Herren viste at han høyrde – med eld på altaret. Bøna steig opp til deg.

.

Då ofra han. Og dette var på same staden som templet i Jerusalem vart reist seinare. 2. Krøn. 3, 1.

.

Slik er det lange liner i ditt verk, Herre, og du veit kva du gjer og kva det seinare skal brukast til når du ber oss om å vera dine tenarar. Så vil eg takka for det óg i dag.

.

7.11.

Herre!

.

I dag les eg óg frå Salomo si bøn ved tempelvigslinga, i 2. Krøn. 6, 19:”Likevel vil du venda deg til bøna åt tenaren din og det audmjuke ynskje hans, Herre, min Gud, og høyra det ropet og den bøna som tenaren din ber fram for åsynet ditt.”

.

Denne gongen vil eg streka under ordet audmjuke bøn. Du høyrer den audmjuke bøna, og ynskje. Dette er det som stig opp til deg. Eg trur ikkje at andre bøner når fram til ditt kongeslott.

.

Er det difor så lite av mi bøn ikkje får svar? Ber eg ikkje audmjukt, er eg ikkje liten som kristen?

.

Så bøyer eg meg for deg i denne stunda og legg alt i di hand. Truleg har eg bede i uforstand og sjølvkjærleik – og du høyrer det ikkje. Kan mine bøner i dag nå fram til deg? Eg ber om frelse for våre, og for hjelp til oss som er dine – og om vekkingselden over land og misjon.

.

8.11.

Far.

.

I bøna si seier kong Salomo også dette: ”Lat augo dine vera opne over dette huset dag og natt - - så du høyrer på den bøna tenaren din bed, vend mot denne staden,” 2. Krøn. 5, 20.

.

Han ber om at augo dine må vera opne når han og folket ber. Han ber at du må høyra når han ber. Elles var jo bøna unyttig slik me ser det.

.

Opne augo – og opne øyro. Han vil at du skal sjå korleis dei har det, sjå kva situasjon dei er i. Og så vil han du skal senda hjelp. Det er ei bøn eg vil be også, for eg treng så ofte mykje hjelp. Og det er berre du som kan hjelpa i dei store og viktige ting i livet, særleg vår sjelesak.

.

Og det skulle vera sant dag og natt. Du har nok høyrt mange bønerop om nettene. Det var ikkje til å halda ut mang ein gong. Guds born har ofte skrike seg trøytte og lengta etter hjelp i mange ting. Og du høyrde. Alltid.

.

Tenaren din såg kanskje ikkje svaret straks eller slik han tenkte. Men mange fekk tru: Det er svar underveis, engler kommer med bud – om det drøyer det fram dog skal nå.

.

Takk, kjære far.

.

9.11.

Heilage far.

.

Også i dag er me i Salomos bøn ved tempelvigsla. Han seier: ”Kvar gong det då kjem ei bøn eller eit audmjukt ynskje frå noko menneske eller frå heile Israel, folket ditt, fordi dei kvar for seg kjenner si plage og si liding, og dei så breier ut hendene sine mot dette huset, då vil du høyra det i himmelen,” 2. Krøn. 6, 29.

.

Kvar gong vil det skje, trur kongen. Du har ikkje kontortid eller kølappsystem. Straks syndaren kjem, har du svar. Slik har eg óg erfart dette, Herre.

.

Det kan vera eit konkret, verbalt ynskje eller bøn utan ord. Formene og måten har inkje å seia for deg. Du ser alltid til hjarta. Og takk skal du ha for det. Det var mange gonger eg ikkje kunne forma bøna mi med rette ord. Det blei berre eit sukk. Men du la merke til det.

.

Og kven som helst kan koma. ”Om noko menneske…” ”Any man” står det på engelsk. Me kan koma enkeltvis og personleg. ”Kvar for seg,” står det. Eg står åleine innfor Gud. Det er gode stunder – ”når eg og Jesus åleine er”.

.

Då vil du høyra. Takk igjen for bønesvar.

.

10.11.

Heilage Gud.

.

Fleire gonger står det i denne bøna at Gud skal høyra bøn. 2. Krøn. 6, 35. 39. 40. I v. 39 kjem også dette fine ordet: Du vil høyra bøna og ynskje og hjelpa og tilgi.

.

Du ikkje berre høyrer på syndaren, men du gjer noko med vår sitruasjon. Og det beste du kunne gjera for å hjelpa oss i liv og død, var at me fekk eit rett tilhøve til deg her i livet og når døden kjem med sin kalde bodskap.

.

Då må synda bort. Og me har mange synder, Gud. Det ser eg i mitt eige liv. I dei små gamaldagse ting forgår eg meg så ofte, og i tankelivet er eg borte frå den smale, heilage vegen så titt.

.

Kor skulle det bore hen om eg ikkje fekk leva i ein dagleg og stadig syndsforlating og din nåde. Då var eg fortapt.

.

Men nå har du frelst meg. ”Takk, takk at også jeg fikk være med.” Men du vil ha alle, og difor ber eg for folket vårt, våre kjære og misjonslanda. Grip inn, Herre, med din Ande, til vekking og liv. Amen.

.

11.11.

Gode Gud.

.

”Då Salomo hadde enda bøna si, fall det eld ned frå himmelen og åt opp brennofferet og slaktofferet, og Herrens herlegdom fylte huset,” 2. Krøn. 7, 1.

.

To ting vart den umiddelbare fylgje av bøna.

.

Det kom eld ned frå himmelen. Der og då sette den fyr på og brende opp offera.

.

Me ventar og på og treng ein himmelsk eld over folk og land. Ein vekkingsbrann over Noreg og heile verda ber eg om. Du Gud må koma ned over oss og setja hjarto i brann for deg. Og det vil eg be om for min eigen del først og så for folket. Me treng det sårt.

.

Etter denne bøna til kongen kom din herlegdom i huset. Det var ikkje nok med ein stor og vakker bygning og eit tenleg og fint hus. Du må koma hit og fylla hus og arbeid med din Ande og di kraft. Utan din herlegdom vert det ingen ting av noko. Det er den som må gjera underet. Difor ber eg om den også her hjå oss. Og eg veit det er din nåde. Takk, Gud for det.

.

12.11.

Kjære Jesus.

.

Salomo fekk svar frå Herren på si bøn. Då openberra Herren seg for Salomo om natta og sa til han: Eg har høyrt bøna di og valt ut denne staden til ein offerstad for meg, 2. Krøn. 7, 12.

.

Om natta fekk han svar. Då var det stille i leiren, og alle var gått til ro. Til og med dei mange dyra kvilte. Der i einsemda kom du herre til han. Slik ville du ofte gjera dette. Me har så mange tankar og ting i oss at du når oss ikkje.

.

”Herre, gjør det stille i mitt indre – senk din dype fred i sjel og sinn.”

.

Då fekk du seia til kongen: Eg har høyrt bøna di. Det nye templet skulle vera Guds hus. Der skal du vera, og du skulle det bli gitt mange offer – ja, millionar i tida som kom.

.

Nå skulle me få koma til deg alle stader, og du høyrer og svarar etter din vilje. Du har gjeve oss lovnad om svar mange stader. Kvar den som ber han får, sa du ein gong. Mat. 7, 8. Og det har me erfare gang etter gang. Det vart ikkje alltid slik me tenkte og ynskte, men det var alltid til gagn for oss. Takk, takk endå ein gong. Amen.

.

13.11.

Frelsar!

.

Om kong Josafat står det slik: ”Då vart Josafat redd. Han vende seg i bøn til Herren og lyste ut ei faste over heile Juda,” 2. Krøn. 20, 3.

.

Bakgrunnen for dette var: Ei stor hær av fleire nabofolk går mot Juda, dei var alt komne til En-Gedi.”

.

Kva skulle kongen gjera då? Han var ein god konge og hadde fleire gonger vist at han frykta Gud. Nå står det: ”Han vende seg i bøn til Herren.” Det var vegen å gå. Han kunne ikkje gå i eiga kraft eller med si hær.

.

Og han bad folket fasta. Det er teikn på audmjuke folk og anger for Gud. Slik ville han at folket skulle vera. Då kan og vil Gud hjelpa. Og framleis er Gud den same. Og slik vil du at me kristne og skal vera. Små og avhengige av deg. Me har ikkje resursar til noko sjølv. Difor bøyer me oss ned for deg og ber. Amen.

.

14.11.

Herre!

.

Kong Hiskia samla folket til påskehøgtid i Jerusalem. Då kom nokre – ein stor del av folket – som ikkje hadde reinsa seg etter lova.

.

Men kongen bad for dei og søkte slik råd hos Gud. For i lova var det skrive at dei ureine kunne halda påske når dei vende om og søkte Gud. Då står det: ”Og herren høyrde bøna frå Hiskia og lækte folket.” 2. Krøn. 30, 20. Dette var også sagt i Moselova. 4. Mos. 9, 10.

.

Kongen bad.

.

Herren høyrde og lækte.

.

Slik er det i Guds forsamling og i vårt einskild eliv. Me skal få be. Om alle ting. Også når me er ureione og uverdige.

.

Du vil tilgje, frelsa, lækja og hejlpa. Me byggjer vår tru og vårt liv og von på det du har gjort.

Takk for at du er ein slik Gud. Amen.

..

15.11.

Far.

.

Etter tempelvigsla hende også dette: ”Dei levittiske prestane stod opp og velsigna folket. Røysta deira vart høyrd, og bøna deira nådde til himmelen, den heilage bustaden hans,” 2. Krøn. 30, 27.

.

Guds tenarar var i bøn for folket. Det var velsigninga, ikkje at dei sa fram nokre ord.Eit bedande presteskap var ei velsigning for Israel. Guds tenarar si største oppgåve er å be – for seg sjølv og for folket.

.

Og bøna nådde til himmelen. Det er fint. Bøna var slik at ho nådde målet. Den blei registrert for di truna.

.

Kan det bli slik for meg og? Nå er det vår bøn i dag. At ropet når fram til din himmel.

Takk for at me denne vegen – og kan gå han. Og du kjem i di tid.

- Det er svar underveis, engler kommer med bud…

.

16.11.

Heilage Gud og Far.

.

Om Manasse står det også noko fint: ”Då han bad til Herren, vart han bønhøyrd. Herren høyrde det audmjuke ynsket hans og førte han attende til Jerusalem, så han fekk at riket sitt. Då sanne Manasse at Herren er Gud,” 2. Krøn. 33, 13.

.

Han bad og hadde eit audmjukt ynskje. Og det gjekk nok på hans jordiske liv og kall, og ikkje hans syndeskuld og plass i himmelen.

.

Men du høyrde og svara slik han bad om. Han opplevde at du kunne gi det han ville ha. Dei to tinga stemde her.

.

Då står det: Han sanna at Herren er Gud. Det må vel tyda at han omvende seg. Og det var nok ditt mål – då og nå som alltid. Du vil me skal koma til deg og leva i din vilje. Det må du og læra meg i livet og alle våre og vårt norske folk. Me be for alle desse i dag.

Amen.

.

17.11.

Rettferdige Herre.

.

Om Manasse står det vidare i 2. Krøn. 33, 19: ”Om bøna hans og korleis han vart bønhøyrd, og om all synda hans og truløysa og dei stadene der han bygde offerhaugar og sette opp Astartebilete og dei utskorne bileta, for han audmjukte seg – om dette er det skrive i krønikerboka åt Hosai.”

.

Dei tok vare på soga i gamle dagar og. Dei skreiv om folk sine bøner og bønesvar, om deira gudsliv altså. Men dei skjulte ikkje synda og truløysa og avgudsdyrkinga. Alt høyrer med, for me er alle menneske. Han bygde offerstader, står det. Han hadde arbeidd aktivt i det verdslege liv.

.

Men så vart han audmjuk, omvende seg og bad til den levande og rettferdige Gud. Og svaret kom. Du høyrer alltid dei fattige i ånda. Nå har eg frimod til å be slik og takk for at eg får vera din i dag. Eg legg alle våre i di hand, og ber for vener og kjende og misjonen.

.

Herre, høyr vår bøn. Amen.

.

18.11.

Kjære Frelsar.

.

Kong Kyros hadde gjeve påbod om at templet skulle byggjast opp att. Kong Darius stadfesta det. Ingen måtte hindre at huset vart bygt, og utgiftene skulle kongens hus bera.

.

Kvifor skulle dette henda? Jo, slik at dei kunne bera fram offer til ein hugnadleg ange for himmelens Gud og be for kongen sitt liv og livet åt borna hans,” les me i Esra 6, 10.

.

Huset skulle byggjast så folket kunne ofra rette offer, og dei skulle be for kongen. Her var om mogeleg ein egoistisk grunn hjå kongen. Han ville sikra seg hjelp frå Israels konge for seg og sine. Men Du brukte det til beste for ditt rike.

.

Så skal me og få koma med vår bøn. Grunnane kan nokre gonger vera ulike og prega av oss sjølv. Men du vil reinsa dei og ta imot dei. Nå ber eg for vårt folk og vår konge og styre. Ordet ditt seier me skal be for dei som har ansvar i landet slik. 1. Tim. 2, 1f.

.

Eg ber om at dei som leier landet vårt og kyrkjer og organisasjonar må ta imot visdom frå deg slik at dei kan leia folket på rett måte. Slik vil me få leva eit godt og sant liv til æra for deg. Dette legg me og i dine hender og takkar for bønesvar.

.

19.11.

Herre Gud.

.

Den skriftlærde Esra reiste til Jerusalem frå Babel for å byggja templet opp att. Ved Ahava-kanalen lyste Esra ut ei faste for folket, ”så vi skulle audmjuka oss for vår Guds åsyn og be han om ei lukkeleg ferd for oss og borna våre og alt det vi åtte,” Esra 8, 21.

.

Han ville ikkje be kongen gå mot fienden på vegen, for dei hadde sagt til kongen: Vår Gud held si hand over alle som søkjer han og let det gå dei vel, men makta hans og vreiden hans er over alle som forlet han, v. 22.

.

Dermed fasta dei og bad Gud om hjelp. Og denne bøna vart bønhøyrd, v. 23.

.

Dei hadde ei sterk tiltru til deg Gud. Du ville hjelpa dei på ferda. Og nå kjem me og ber om den same trua. Tenk om me hadde meir av den! Sjølv om du skulle vera med dei, fasta dei og bad.

.

Tiltrua deira var ikkje lat og tok alt for sjølvsagt. Faste og bøn er uttrykk for eit audmjukt sinn, og at dei var heilt avhengig av Deg. Hjelp meg og alt ditt folk nå til å vera det. Me menneske har så lett for å vilja gå våre eigne vegar. Vil du lokka oss inn på dine stigar. Amen.

.

20.11.

Kjære Jesus.

.

I dag les eg eit ord av Nehemja. Han høyrde at folket i Jerusalem var i stor naud. Då gret og bad og sa: ”Lat øyra ditt vera ope og augo dine opplatne, så du høyrer på bøna åt tenaren din. Eg bed no både dag og natt for ditt åsyn for Israels-borna, tenarane dine, medan eg sannar syndene åt Israels-borna, som vi har gjort mot deg! Både eg og farsætta mi har synda.” Neh. 1, 6.

.

Det var ein tenar i naud for sitt folk. Dag og natt hadde han denne lengt og ynskje: Gud måtte hjelpa sitt folk. For dette folket var dine tenarar, Gud. Dei skulle vera din lovsong på jorda.

.

Noko stengde likevel. Ditt folk hadde synda. Nehemja såg si synd og visste han far skuldig. Og fedrane hadde synda. Han ser korleis synda har fylgt slekta. Frå fallet er me alle med der og er skuldige. Og det hindrar ditt verk, Gud.

.

Så sannar han synda for deg. Også folket si synd. Han tek på seg ansvar for andre si synd – slik du Jesus gjorde for vår – på ein endå sterkare måte. Og det er dine tenarar sin lodd alltid. Me skal sanna ditt folk si synd.

.

Det vil eg og gjera nå. For vårt folk i Noreg har gjort mykje synd og det hender kvar dag. Herre, kan du sjå forbi dette og tilgi dei! Mange har visst gløymt at dei er syndarar og kva synd er. Nå legg eg det fram for deg og ber: Grip inn medan det er tid. Amen.

.

21.11.

Kjære Frelsar!

.

Nehemja ber vidare: ”Å, Herre! Lat øyra ditt gi akt på bøna til tenaren din og tenarane dine, dei som gjerne vil ottast namnet ditt! Lat tenaren din ha lukka med seg i dag, og lat han møta miskunn hjå denne mannen!” Neh. 1, 11.

.

Han er framleis i bøn og ber om at Gud må høyra bøna. Det viser det audmjuke sinn og dei små tankane han har om seg sjølv.

.

Men han legg til: og tenarane dine. Han var ikkje åleine i arbeidet, han visste han måtte ha nokon med om han skulle dra til Jerusalem. Det var samfunnet mellom Guds born. Og nå ber han for dei og.

.

Dei ville otta Herrens namn. Det er eit godt kjenneteikn på dei truande. For det tyder å ottast deg sjølv, Gud. Dei underordna seg den øvste og bad om at ferda og alt måtte lukkast. For dei reiste for di sak. Nå skulle han til kongen for å be om å få reisa.

.

Herre, hjelp meg alle dagar til å leva dette audmjuke bønelivet. Du er den høgste og største. Me bøyer oss for deg. Nå ber eg om å nå fram til det himmelske Jerusalem ein dag – og få mange med dit. Det gjeld våre, folket vårt – og heidningane. Kinesaren, afrikanarar og nordmenn. Vil du hausta nokon inn! Amen.

.

22.11.

Herre.

.

I Neh. 11 er innbyggarane i Jerusalem opprekna. Det er eit slags manntal. Mellom folket der finn me óg Mattanja, son til Mika av Asaf si slekt. Nehemja kallar han ”songmeisteren”, v. 17. På bokmål står ”lederen av sangen”. Det deier vel mest her.

.

Han skulle leia songen ved eller i bøna. Når dei hadde bønetime i Guds hus, var det også lovsong. Det har vel også vore ein takkesong for bønesvar.

.

Me har kanskje klaga og sytt mykje når me ber. Det er så mykje me vil ha og treng, og så ropar me til Gud om det. Du har høyrt mange slike rop i alle år. Men me gløymer ofte å takka for at det em fekk, og me liknar meir på dei ni spedalske enn på den eine som takka deg Jesus.

.

I dag vil du læra oss dette: Å prisa deg for frelsa og alle bønesvar sjølv om eg ikkje ser dei ennå. Du har jo lova å svara. Takk for alt eg og våre har fått i livet. Du var så god og sparde oss for mange vonde ting og ulukker. Nå ser me at du heldt di hand over oss kvar dag.

.

Og så vil eg be om tilgjeving for at eg har takka så lite og tok mykje som sjølvsagt. Nei, det var dine nådegåver alt saman. Og i din himmel skal eg læra meir om det og takka deg fullt ut for alle ting. Amen.

.

23.11.

Gode Gud.

.

Job seier i si liding og naud: ”Gjev mi bøn vart høyrd og Gud ville oppfylla mi von,” Job 6, 8. Lidinga er tung og stor, og han veit ikkje om at han har gjort Gud imot så han skulle fortena noko slikt – meir enn andre. Men han set si lit til Gud og ber om hans hjelp.

.

Han har nok bede mange gonger og intenst om dette: at han må bli fri og frisk og alt bli som før.

.

Slik har sikkert mange andre Guds born også sukka til sin Gud. Nokre såg aldri det svar dei ynskte. Ja, få fekk det vel slik dei sjølv ville. Og eg veit at du vil det ebste og gjer det som tenar di sak og oss best. Men me skjønar så lite av det.

.

Vil du tilgi dette også. Men du har gitt oss lov til å be, sjølv om me ikkje skjønar alt så godt og me ber uviseleg. Vil du reinsa bøna til velbehag for deg og svara etter din vilje? Eg vil bøya meg for det i dag og. Amen.

.

24.11.

Gode Frelsar.

.

Då Job fekk att alt det han hadde tapt i trengsla, audmjuka han seg endå ein gong, og Herren går i rette med venene hans. Han seier om Job: ” Og Job, tenaren min, skal be for dykk, - berre hans bøner vil eg høyra, så eg ikkje gjer med dykk etter vitløysa dykkar. For de har ikkje tala rett om meg, slik som Job, tenaren min,” Job 42, 8.

.

Her er nemnt fleire fine ting. Du Gud seier at Job skal be for venene – det er rein framtid og ikkje påbod: Han kjem til å be for dei. Sjølv kunne dei ikkje be rett.

.

Berre Job si bøn ville du høyra. Han var trass alt rettferdig og tok si tilflukt til deg, Herre. Andre sine bøner høyrer du ikkje til vanleg. Måtte me vera slik som Job at du kunne høyra og svara, at ikkje noko hjå meg stengde for deg.

.

Her hadde Job sine bøner stor verknad. Då ville ikkje du øydeleggja venene, står det i LXX (den greske omsetjinga av Det gamle Testamentet frå før Kr.). Det er å gjera med dei etter vitløysa deira.

.

Vil du også høyra mine hjartebøner i dag? Du ser kva eg treng og kva eg ropar om.

Herre, høyr i din nåde. Amen.

.

25.11.

Kjære Gud.

.

Du bad Job sine tre vener om å ofra brennoffer for sine synder – dei skulle gå til Job og ofra der. Han skulle vel sjå at dei gjorde dette og slik var lydig mot deg, Gud. Og dei gjorde det. Og herren høyrde bøna åt Job, Job 42, 9.

.

Der det er ein angrande syndar som går din veg, der høyrer du. Der opnast det veg for ditt rike.

.

Og så står det: ”Då Job bad for venene sine, gjorde Herren ende på ulukka hans,” v. 10. Det var bønesvar.

.

Han fekk til og med dobbelt att av det han hadde hatt før. Dette var eit fullgodt prov på hans omvending, seier fortolkaren Dächsel. Han viste at han hadde tilgjeve dei som gjekk så hardt imot han.

.

Det kan sume tider vera vanskeleg for vår natur å gjera det, men det var faktisk betingelsen for at han sjølv skulle få det godt vidare. Men han såg altså at dei ville gå Guds veg. Då er det lett å tilgi når me sjølve er tilgjevne.

.

Hjelp meg, Gud, til å ha dette sinn mot dei som har såra meg og gjort det eg tykte var galt. Eg vil ikkje bera på noko vondt mot noko menneske. Amen.

.

26.11.

Herre.

.

David var i stor naud ytre sett, og han ber om vern mot fiendane: ”Når eg ropar, så svar meg, du Gud, som er mi rettferd. I trengsle har du gjort rom for meg. Ver meg nådig, høyr mi bøn.” Aalme 4, 2.

.

Me kan koma i mange slags trengsle, og me veit ofte ikkje vegen ut. Det kan vera indre eller ytre naud. Og det kan kjennast som stor naud same kva årsaka er eller måten det skjer på.

.

Då kan me ropa til deg, Herre. Du er også vår rettferd. Eg byggjer ikkje min kristendom på meg sjølv, men på deg og ditt verk. Så får eg tru at du har kledd meg i di fullkomne rettferd. Eg får stå ”ren og rettferdig, himmelen verdig” i dag. Og då er det ingen ting der som kan og skal hindra mi bøn hjå deg.

.

Som David kan eg be også om den nåde at du høyrer min bøn. Det har eg ikkje i meg sjølv krav på. Vis nåde, Gud, og høyr bøneropet. Du drøyer med svar somme gonger, og eg treng tru for å halda fast på at du høyrer når eg ikkje ser.

.

Så går eg i tru til deg også nå, i tru på at du høyrer og svarar når den rette tida kjem. Takk, Herre. Amen.

.

27.11.

Gode Gud.

.

David skreiv mykje om si bøn, t.d. i Salme 6, 10: ”Herre, høyr kor eg tryglar, Herren vil ta imot mi bøn.”

.

Han ber intenst, ofte og inntrengande. Det tyder vel ordet ”tryglar” her. Han ber om at Gud må høyra det – og svara. Det er jo difor me ber.

.

Det kan mest sjå ut som at han tvilar av og til. Difor held han fram og stadig tryglar. Ordet står i nåtid (presens) og tyder noko som ikkje er ferdig. Han held på med bøna heile tida.

.

Men så kjem trua fram: Herren vil ta imot bøna, seier han. Det er tru og von og visse. Det er ikkje fåfengt å be. Elles hadde han ikkje bede meg og alle andre om å nytta denne kanalen opp til himmelen. Gud held meg ikkje for narr, han meiner alt han seier.

.

Slik er ofte mi bøn, Gud. Det vert ei blanding av tru og tvil. Men difor må eg få koma til deg i dag som før, og leggja all mi sut fram for deg. Og innerst inne trur eg at du høyrer ropet mitt. Men, Gud, hjelp mi vantru. Amen.

.

28.11.

Jesus!

.

David skriv slik i Salme 17, 1: ”Herre, høyr på ei rettferdig sak, lytt til mi klage. Vend øyra til mi bøn, ho kjem frå lepper utan svik.”

.

David meiner han har og ber om ei rettferdig sak. Det er hans klage. Og då må vel Gud svara.

.

Han seier til og med: Bøna kjem frå lepper utan svik. Han prøver ikkje å lura til seg goder eller få noko ved løgn og fusk. Han er viss om at han ber etter Guds vilje.

.

Så skal eg få tru eg blir reinsa i ditt blod og kan be på det grunnlaget. Så hjelp meg alltid å vera sann i all mi ferd. Det er ei viktig bøn for meg.

.

Eg har også mykje i mitt liv som eg må klaga over. Eg treng ikkje gå til andre for å finna feil. Det har eg nok av hjå meg sjølv. Her er svikt mange stader, i tankar og gjerningar, i ord og motiv for det eg gjer. Nå må eg få leggja det over på det Jesus. Eg har lest og tru det er sant at du døydde for desse syndene mine. Dei var alle med i di forsoning.

.

Nå ber eg om nåde på ny og forlating for alt, så eg kan gå frimodig fram i livet. Amen.

.

29.11.

Frelsar!

.

Salme 20 inneheld eit stort ynskje av David. Det er ei bøn om at andre må bli bønhøyrd – kanskje særleg Israel: ”Gjev Herren må bønhøyra deg den dagen du er i naud,” v. 2. Og i v. 10: ”Kongen bønhøyre oss den dagen vi ropar.”

.

Slik tenkjer nok alt Guds folk når me ber. Me vil bli bønhøyrd og ventar på svar.

.

I livet kan det bli mange spørsmål og mykje naud. Livet vårt møter så mange ting, og me kan slett ikkje løysa alt sjølv. Ja, ingen ting står eigentleg i vår makt. Me må ropa til Gud og kasta all vår sorg på han. Og me ber: Herre, høyr og svar.

.

Eg har hatt det godt på mange måtar og takkar deg for alt dette i livet vårt. Nå ber eg om frelse for alle våre, og for folk utover landet og heile verda. Bøna er stor, men eg ynskjer at alle må bli frelst. Og det er også din vilje, min Frelsar. Det var jo difor du kom til jord.

.

Så stig ned til oss, med bønesvar og eit sterkt kall til alle i vår slekt og utover. I ditt namn. Amen.

.

30.11.

Kjære Herre Jesus Kristus.

.

Salme 22 er di bøn, Jesus, då du hang på krossen. Dette finn me att langfredag. Eit stykke ut i denne bøna seier du: ”Frels meg frå løvegapet, og få horna frå villoksen – du bønhøyrer meg!” v. 22.

.

Elles er heile salma eit einaste langt rop frå deg om berging. Du er ved helvetes port og skal betala all verda si synd. Mennesket i deg grudde seg for det og bad om frelse. Her seier du rett ut: Høyr mi bøn.

.

Du visste kva det ville seia å gå fortapt, og bli eit bytte for den brølande løva. Det var djevelen sjølv du kjempa mot. Å bli teken av han var det verste som kunne henda. Då var det inga berging meir.

.

Og om du gjekk fortapt, ville ingen av oss bli frelste. Heile Slekta og skaparverket var tapt for alltid. Difor er det eit evig alvor i ditt rop: Frels meg. Du bad ikkje for deg sjølv eigentleg, du ber om at me og skal verta frelste frå fortapinga.

.

Din Far høyrde bøna og reiste deg opp att tredje dagen – du viste deg som sigerherre over alle makter, og opna ein ny og levande veg inn bak forhenget – inn i din sæle himmel. Takk, takk i evighet. Amen.

.

Desember - bøn.

Bønnebok – desember

1.12.

Gode Gud.

.

I ei av sine botsbøner ber David slik: Difor, lat kvar trugen be til deg den tid du er å finna. Sanneleg, når store vassflaumar kjem, til han skal dei ikkje nå. Salme 32, 6.

.

Han har nett fortalt om si eiga omvending. Lenge gøymde han synda og seg sjølv for Gud. Så kom dagen då han sanna synda for deg og skjulte ikkje noko. Då tok du bort skulda og gav han fred.

.

Då seier han: Slik må alle gjera. Nå. Før det blir for seint. Be om frelse og fornying og hjelp når me har synda.

.

I dag legg eg først mitt liv framfor deg. Takk for at du har tilgjeve i alle år. Finn du noko i dag som ikkje er av deg, ta det bort og tilgi. Og eg ber for alle våre, dei som kallar seg dine. Vil du reinsa og frelsa frå det som kanskje skjemmer ut. Og heile vårt kristenfolk legg eg for deg. Me har synda og ikkje vore som me skulle. Me har vore dårlege lys og vitne for deg.

.

Vil du reinsa oss endå ein gong, og kalla nye, sterke vitne ut i tenesta. Lat oss endå ein gong sjå og kjenna vekkingselden. Amen.

.

2.12.

David seier slik: ”Med skremmelege gjerningar bønhøyrer du oss i rettferd, du Gud, vår frelsar. Du er ei livs for alle endane på jorda og for havet langt borte.” Salme 65, 6.

.

Du bønhøyrer oss. Den vissa gir du alle Guds born, trur eg. Svaret har du klart. Men ikkje kjem det slik me vil eller på den måten me vil. Nokre gonger er det skræmeleg. Me skjønar det ikkje og trudde ikkje det skulle koma slik. Men det var du som tala i stormen.

.

Det var alltid i rettferd du tala. Korleis enn svaret blei var det rett og til det beste for alle totalt sett.

.

Nei, eg ser det ikkje så klårt alltid, men får tru det. Ordet seier det er slik. Hjelp også meg å sjå at det er rett når eg synes det ber galt av stad.

.

I alt er du ei livs – for alle, fjern og nær. Du tek deg av dine, og du vil at alle skal koma inn i din nærleik der det er så trygt.

.

Herre, lat våre få ein plass der. Og mange andre. Amen.

3.12.

Kjære Jesus.

.

Ein salmist avsluttar ein salme slik: ”Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn frå seg, og ikkje tok frå meg si miskunn,” Salme 66, 20.

.

Ein viktig grunn til lovsong var at bøna nådde fram til deg. Du viste ikkje bøna frå deg, men tok imot det eit angrande menneske hadde å koma med. Ofte var det naudrop og bøn om hjelp.

Alle kristne har grunn til å prisa Herren for dette. For me har opplevd at me trong hjelp av andre enn menneske. Dei kom til kort. Og så ropa me til deg, og du svara oss frå ditt heilage berg. Det var alltid nåde, for bønesvar er ikkje noko me har krav på.

.

Du tok ikkje din nåde og miskunn får oss. Du gav rikeleg av det du hadde og som du såg at me trong. Det takkar me for, for hjå deg ligg heile vår frelse og redning.

.

Så takk og pris da du store Gud, ha takk for nåden.

4.12.

Herre!

”Bøn av ein arming når han tærest av sakn og auser ut si sorg for Herrens åsyn. Herre, høyr min bøn og lat ropet mitt nå fram til deg.” Salme 102, 1-2.

.

Slik seier salmisten – me veit ikkje kven han er. Men han kallar seg ein arming. I den greske Septuaginta-omsetjinga (LXX) står det han er ein fattig, og den engelske King James i norsk utgåve står: den plagede. Bibelen Guds ord seier det slik: ”Av den anfektede når han er avmektig og utøser sin nød for Herrens åsyn.”

.

Alt dette viser ein som treng deg på ein særleg måte, Gud. Det er ein som har det vondt, og han ber av erfaring. Det kan vera menneskeleg naud eller djup åndeleg krise. Einkvar kristen har opplevd det siste meir eller mindre. Ingen ting kan plaga ein kristen meir enn når tilhøvet til Gud ikkje er klårt. Og du veit det Gud, at der har eg vore.

.

Salmisten ber medan han tærest bort. Slik kjenner me oss i din nærleik når anfektinga veltar inn i sjela vår. Nå auser han ut si sorg og ber om at bøna må nå fram. Når me tviler på det, er me verkeleg i anfekting.

.

Herre, høyr og svar alle slike bøner i dag. Lat alle desse lidande sjeler få lindring. Lat dei merka at du er nær nå og få utløysing. Takk for at eg fekk oppleva det. Amen.

5.12.

Kjære Gud!

I same salme som i går er det ennå eit fint vers som er kjært for meg (mellom dei mange andre). Det er v. 18: ”Han skal venda seg til bøna frå dei hjelpelause, deira bøn skal han ikkje vanvørda.”

.

Hjelpelaus kjenner eg meg alltid, særleg i din vingard. Eg går på talarstolen med skjelvande kne og hender og hjarta. Det bivrar i meg såm eg har vanskar med å hugsa og seia det eg skal. I samtale med folk kan eg lite. Korleis kan me tolka dei evige sanningar?

.

Då er det godt å lesa desse orda: Han skal ikkje venda seg frå mi bøn. Nei, den treng ikkje vera fullkomen og fint forma. Du vil stå der med andletet vendt mot meg. Du vil høyra ord og tankar og sjå korleis eg har det.

.

Du skal ikkje vanvørda mi bøn om ho er dårleg og veik. Du ”forsmår” den ikkje, slik det står i ein gamal bibel. Ein annan har omsett det slik: Han hører de fattiges rop, og merker seg deres bønner.

.

Tenk, Herre, at du er slik. Du merker deg også min bønn. Takk for at du er slik.

6.12.

Herre.

David seier slik i ei salme: ”Hjelp oss med di høgre hand og bønhøyr oss, så dei du elskar må verta frelste.”Salme 108, 7.

.

Det er eit fint ord til oss i dag. Han ber om hjelp – og kven treng ikkje det, dagleg og i alle situasjonar.

.

Hjelp oss med di høgre hand! Det er ofte den sterkaste, og står som symbolet på kraft og styrke og arbeid. Og du Gud brukar all di kraft for å hjelpa oss. For du vil så gjerne gi oss alt. Det har eg all grunn til å takka for.

.

David har vore i bøn. Det er tydeleg, for han ber om å bli bønhøyrd. Bøna er vår veg til Guds truna. Me kan gå der alltid og møter aldri stengsel eller får nei. Me veit at du høyrer kvar ærleg bøn, likevel ropar me og ventar på svar.

.

Så seier David: Så dei du elskar må verta frelste. Og me veit at du elskar alle i heile verda, det seier ditt ord. Nå vil me be om det, at alle må høyra og tru seg frelst.

.

Så står det opp til den einskilde, me må svara ja til deg. Lat det bli mange, Gud.

7.12.

Gode Frelsar.

”Lat mi bøn gjelda som eit røykoffer for ditt åsyn! Last mine opplyfte hender gjelda som eit sonoffer om kvelden.” Salme 141,2.

.

Som røyken av offeret steig opp mot himmelen, ber David om at bøna hans må stiga opp til Gud. Det er eit bilete på at bøna må nå fram. Dette er alltid ynskje til alle Guds born, og eg ber om det i dag: Høyr bøna mi, Herre.

.

Me har jo store lovnader frå Herren om at han vil høyra. Og han er trufast mot ordet sitt. Svaret blir alltid i di tid, Gud, og etter din vilje til det ebste for meg og ditt rike på jord. Vil du hjelpa meg i dag til å skjøna det og halda fast på ordet ditt om det.

.

I Openb. Har me lese om at våre bøner vert likna med røykelse som stig opp (Openb. 5, 8 og 8, 3). Når gullskålene var fulle av røykelse, kom bønesvaret over jord. Det er lengten og bøner hjå mange av oss: Er ikkje skålene fulle snart med bøner om vekking og åndeleg liv?

.

Herre, reis opp nye vitne som også vil be om det!

8.12.

Herre.

David måtte gøyma seg i ei hole ein gong, og då bad han til Herren. Det er ei læresalme, står det i Salme 142. I v. 2 seier han der: ”Med mi røyst be eg audmjukt til Herren om nåde.”

.

Kongen er i stor naud og får rekna med deg som si livd mot forfylgjarane. Han er som i eit fengsel og ber om at du må føra han ut. Då skal han prisa deg og ditt namn.

.

Han hadde lært at den som ber, må vera audmjuk og liten og sjå at han er ein syndar for deg.

.

for han ber om nåde. Det er berre den skuldige som ber om det. Og David hadde synda. Alle er syndarar, ingen går fri. Og difor treng me alle nåde.

.

Når han får dette svaret, kan han prisa deg sant og rett. Og det er vår erfaring – som lever med deg og i ditt lys, Herre. Difor ber me denne bøna. Og eg må be at du held meg audmjuk både fore deg og framfor menneske. Eg har så lett for å gløyma det at eg er liten i alt. Vil du vera med meg i dag også. Takk for nåde og fred alle dagar. Amen.

.

9. 12.

Kjære Jesus.

Kong Salomo skriv også litt om bøn i Ordspråka. I kap. 15, 8 seier han t.d. Offer frå gudlause er ein styggedom for Herren, men bøna åt dei ærlege er til hugnad for han.” Han likar slike kontrastar.

.

Men det er fint å høyra dette: Vår bøn er til hugnad for deg. Du har jo bede oss om å be, og me vil venda oss til deg i all vår naud. Det er ditt ord. Og svara etter din plan.

.

Då kan eg gå til deg med frimot. For du har hugnad i det. Bønestunder er etter din vilje. Eg kan ikkje ofra meg til eit godt tilhøve til deg og til frelse. Alt må eg få av nåde for di skuld. Men eg kan be, og du vil høyra og svara etter din plan. Amen.

10.12.

Jesus Kristus!

I dag skal me også minna om eit ord av Kong Salomo. Han skriv i Ordt. 28,9 slik: ”Om nokon vender øyra bort og ikkje vil høyra lova, då er jamvel bøna hans ein styggedom.”

.

Du vil ikkje akta på og høyra ei slik bøn. For lova og ordet ditt er din vilje, Gud, og det er din plan med livet vårt for tid og æve. Difor er det alvor å forakta eller venda oss frå Ordet ditt. Det viser korleis vårt eige indre liv er.

.

Då kan du ikkje høyra. For du vil alltid svara etter din vilje, og den stemmer med Guds ord i Bibelen. Den som vender

.

Difor ber eg igjen: Lat alltid ditt ord vera veg og rettesnor for livet mitt. Hjelp meg å aldri venda øyra bort frå Ordet, og heller ikkje gløyma det.

.

For bøna er min livstråd opp til deg. Den er eit samband som bind oss saman ytre sett. Lat ikkje den rivast av, men alltid halda kontakten.

Amen.

11.12.

Frelsar!

.

Profeten Jesaja skriv om eit heidensk folk: ”Når Moab har møtt fram på offerhaugen og har trøytta seg ut der, og dei går inn til heilagdomen sin for å be, då får dei ingen ting.” Jes 16, 12.

.

Dei var

.

Men dei får ingen ting, seier Jesaja. For dei ber ikkje til ein levande Gud og Frelsar. Dei ofrar og ber til avgudar. Dei er laga av menneske og døde. Dei kan ikkje høyra og har ingen ting å gje sitt folk.

.

Slik er det nok med mange i dag og, både verdslege og religiøse. Dei får ikkje noko, for dei ber ikkje til deg. Dei vil eg be for i dag. Vekk dei, Frelsar, så dei ser kor DU er som KAN svara og frelsa.

.

Så slepp dei å leva livet ut i sjølvbedrag, anten dei er heidningar eller religiøse og falske kristne som bygger si tru på noko i seg sjølv. Må du, Herre, få berga dei også, og føra dei bort frå sin sjølvlaga veg og inn ”på klippens grunn”. Amen.

.

12.12.

Herre!

Jesaja skriv slik ein stad: ”Send nå opp ei bøn for den resten som er att,” Jes 37,4. Sankerib, kongen i Assyria, hadde teke Juda og truga Jerusalem. Kong Hiskia bad profeten å be for folket – for den ”rest” som var att.

.

Herren skulle svara at han skulle venda attende til sitt land og slutta blokaden – alt dette på grunn av eit rykte. Du Herre, ordna det slik.

.

Her er både bøn og svar. Jesaja skulle be for det som var att i Juda, ein rest skulle bli frelst. Slik er det vel ofte, kanskje alltid. Dei fleste går den breie vegen. Få er dei som finn den tronge porten og er viljug til å gå den smale Guds veg. Og mange finn heller ikkje den tronge porten. Herre, du må hjelpa dei og leia dei dit.

.

Men korleis svarte du Gud? På grunn av eit rykte skulle Sankerib slutta krigen, står det. Du svarar på så mange vis. Men det viktige er at du svarer. Og det takkar me for, nå og alltid.

.

13.12.

Gode FADER.

Kong Hiskia låg for døden. Han gret over det og bad om lenger tid. Då sa du gjennom profeten: ”Gå og sei til Hiskia: Så seier Herren, Gud åt David, ættefar din: Eg har høyrt bøna di, eg har sett tårene dine. Sjå, eg legg femten år til alderen din.” Jes. 38, 5.

.

Her gir du oss eit konkret døme på bønesvar om praktiske og private ting. Han skulle få leva lenger. Han vart helbreda av sjukdommen og fekk eit ytre teikn på det.

.

Du svarar på bøn og er ein god far. Du gir oss det me treng og ofte meir enn det. Difor stig det opp bøner til deg – også om så konkrete, jordiske ting som livslengda. Somme ber om lengre liv som denne kongen. Andre synes livet blir så tungt og vanskeleg at dei ber om at di kortar av dei og tek dei heim til himmelen.

.

Du ser kva som tener ditt rike og oss best. Nokre gonger synes me at du drøyer så lenge, særleg for dei gamle og sjuke som lid. I dag vil eg be for slike. Om det er din vilje og du kunne det, vil du gjera livet til gode tenarar lenger, og korta ned på livstida til dei som slit og har det vondt?

.

Takk for at me slik kan leggja alt i di hand. Amen.

14.12.

Herre Gud!

Me kristne har ofte lengta og venta etter bønesvar. Kva tid skal eg få det du har lova, Gud? Slik spør visst mange truande sjeler.

.

Og du har gitt svar på det hjå profeten: På den tid eg har hugnad i, bønhøyrer eg deg, og på frelsesdagen hjelper eg deg. Eg vil verna deg og gjera deg til ei pakt for folket, for at du skal atterreisa landet. Jes. 49, 8.

.

Ordet står i ein samanheng med Messiasprofetiar. Men ordet har ei varig sanning for alle truande. Du Gud, har ei tid for bønesvar. Det skjer ikkje ved at du er lunefull og svarar når det passer deg slik.

.

Men du har hugnad i at me får svar i rette tid. Ditt rike er jo ditt folk. Me vil gjerne ha svar her og nå, medan du ser lenger og veit kva tid som er best. Av di me ikkje ser det, er me ofte utålmodige og vantruande: Mon eg får svar?

.

Så overlet eg svaret i di hand og takkar for din nåde og store tålmod. Du har hjelp når dagen er der. Amen.

15.12.

Gode Gud og Frelsar!

Jeremia var ein gråtande profet og ein vekkingsprofet i si tid i Juda. Folket var fråfalle og vart kalla til omvending. Ei tid såg det faktisk ut som at dei hadde gjort det: ”Det høyrest ei røyst på dei nbakne haugane, bøn og gråt frå Israels born.For dei har gått på vonde vegar, dei har gløymt Herren sin Gud.” Jerem. 3, 21.

.

Me møter altså eit fråfalle folk. Om få år skulle straffa koma, og dei vart bortførte til Babel.

.

Her ser det ut til at dei vert vekt opp og går i bøn og gråt til deg Gud. Då må det vera ei erkjenning her, der dei truleg ber om nåde. – Og dette bønesvaret lengtar me etter over landet vårt.

.

Du Gud, som er Frelsar og Herre, vil du senda denne ånda som vekkjer folket. Me treng det sårt. Og me treng profetar i landet, folk som vågar å seia sanninga til alle.

.

Herre Gud, eg ber om det nå! Amen.

16.12.

Kjære Gud.

.

Ditt folk Israel fall frå deg og stolte på seg sjølv. Dei hadde sine faste gudstenester, bøner og offer. Men dei var ikkje rette innfor deg slik. Og det var kome så langt at du måtte seia til profeten:

.

”Og du skal ikkje be for dette folket og ikkje bera fram klage og bøn for det og ikkje trengja inn på meg, for eg høyrer deg ikkje,” Jer. 7, 16.

.

Så langt var det kome med ditt folk då. Heller ikkje forbøn frå ein profet var til hjelp. Du kunne ikkje høyra, for dei hadde vendt seg bort frå deg.

.

Eg spør meg sjølv: er det blitt slik nå, hjå oss her i Noreg? Då er

.

Kan du endå ein gong nå inn til vårt folk? Herre, eg ber. Amen.

17.12.

Herre, min Gud.

.

Fleire gonger seier du til profeten at han ikkje skal be for Israel. I Jerem. 111, 14 heiter det: ”Du skal ikkje be for dette folket.” Og i Jerem. 14, 11 står det: ”Herren sa til meg: Du skal ikkje be om noko godt for dette folket.”

.

Folket har brote pakta med Herren etter utgangen av Egypt. Utan ei rett omvending er det ikkje von. Det er ikkje hjelp i at andre ber for dei då. Folket må sjølv venda om til deg. Elles må straffa koma, har du sagt. Somme vil prøva å leva på andre si forbøn og trur at det er nok.

.

Eg tenkjer på vår slekt og tid nå. Er det ikkje von om berging, i alle høve for nokre av dei? Du fører dei nær dødens port, og dei gløymer visst alt når faren er over.

.

Herre, hjelp oss og alle våre til å vera vakne her. Eg ber for oss alle, også våre vener og kjende. At ikkje verda og synda får tak i hjarta og kveler oss. Det er det berre du som kan hjelpa oss med. Så lenge det er von for land og folk vil eg be deg om å gripa inn. Takk min Gud og Frelsar.

.

18.12.

Kjære Jesus.

.

Jeremias skriv slik ein stad: ”Men dersom dei er profetar, og dersom Herrens ord er hjå dei, så lat dei be Herren, Allhærs Gud, at dei kara som er att i Herrens hus og i huset åt Juda-kongen og i Jerusalem, ikkje må koma til Babel,” Jerem. 27, 18.

.

Dersom, seier han. Spørsmålet var om dei var profetar og om dei hadde og lydde ditt ord. Det er då du vil høyra, Herre. Då er det open veg til nådetruna.

.

Men dette var falske profetar. Det ser

.

Vil du læra oss og å seia til folk at dei ikkje må lytta til vranglæra. Det kostar i vår tid også, men du vil gi kraft og frimot.

.

Det nyttar ikkje å be for ein vranglærar. Herren høyrer ikkje ei hyklarbøn. Det vil han heller ikkje nå. Difor ber eg at du bergar meg og oss frå ei slik stilling. Amen.

19.12. på denne måten

Gode Frelsar!

.

I kap. 29 skriv Jeremias skriv ned nokre gode og kjende vers. Folket må dra til Babel og vera der i 70 år. Det er straffa for utruskap og svik. Ingen kan endra det.

.

Men du Gud har likevel gode tankar med dei, berre dei vil venda om. Då seier du til dei: ”Og de skal kalla på meg, og eg vil høyra på dykk - - de skal finna meg når de søkjer meg av eit heilt hjarta.” Jerem. 29, 12-13.

.

Det er same tanken heile tida i ditt ord: Du kan ikkje høyra den som deler seg mellom verda og ditt rike. Menneska er så seine til å sjå det, vedgå at slik er du. Du vil ha heile hjarta vårt. Og det kan ikkje dela seg. Det heile hjarte er det som legg alt fram for deg og reknar med deg i alt.

.

Då vil du høyra. Det les me ofte. Og då skal me finna deg. Den bøna og det hjarta var det eg ville be om å få eige heile livet mitt. Elles er jo alt til fånyttes. Herre, vil du ta meg heilt inn til deg. Amen.

20.12.

Frelsar og Herre.

.

Ei tid var hovdingane redde for Nebukadnesar og ville røma til Egypt. Nå kjem dei til profeten og ville vita Guds vilje. Og dette var eit fint trekk ved dei. Dei spør etter kva Gud vil og ber om forbøn. Jerem. 41-42.

.

Be for oss, seier dei, kap. 42, 2. Bedin Gud. Var han ikkje deira Gud? Dei kjende nok på at det var avstand og måtte be profeten om hjelp.

.

Og profeten var lydig. ”Det skal eg gjera,” sa han, v. 4. Han venta svar: ”Kvart ord Herren svarar dykk, skal eg gjera kjent for dykk.”

.

Det er godt å ha slike sendebod som er viljuge til å tala alt Guds ord til folket. Mange har så lett for å halda att noko. Difor held eg og fram og ber om at du gjer oss alle vakne for alt det du vil, slik at me ikkje berre plukkar ut dei gode orda i di bok.

.

Nå viste det seg at dei ikkje ville høyra alt, og måtte difor døy., v. 21-22. Herre, lat det ikkje gå sdlik med meg og vårt folk. Hjelp oss å fylgja ditt ord. Det er mi inderlege bøn for land og folk. Amen.

.

21.12.

Herre.

.

”Så seier Herren Herren: I dette og vil eg bønhøyra Israels hus så eg gjer det for dei: Eg vil gjera folket talrikt som ein saueflokk.” Esek. 36, 37.

.

Heidningane hånar Israels land av di det er lagt aude, men Herren vil la folket koma attende frå Babel. Og han vil gje dei eit nytt hjarta og velsigna dei rikeleg.

.

Dette viser fram til den nye pakta. Då skal det skje i fullt mål, Gud. Men alt her vil dei oppleva noko. Du skulle velsigna folket når dei kjem att. Dei syntes dei var for få då og bad om at dei vart eit større folk. Slik vil dei nok unngå hån frå dei andre. ”I dette vil eg bønhøyra Israels hus,” står det. Du har gjort det på mange andre måtar før.

.

Slik har eg opplevd bønelivet med deg. Gong etter gong har du svara, også i dei små ting. Difor ber eg om di velsigning, over meg og kona og tenesta vår og familien og alle våre. Herre, vil du kalla på alle og la dei bli dine frelste born! Høyr meg, også i dette!

.

Og eg ber for alle folk utover heile vår jord. Du skapt dei og elskar alle like høgt. Nå ber eg at du får tak i dei. Send di vekkande Ånd over alle land og folk. Driv nye og brennende sjeler

.

22.12.

Herre Gud.

.

Kong Nebukadnesar hadde ein draum som ingen kunne tyda. Danile bad kongen om ein frist for å kunne tyda den. Og kva brukte han den tida til?

.

Han bad til Gud. Det gjorde han alltid. Men i Dan. 2, 17-18 står det: ”Etter dette gjekk Daniel heim og fortalde venene sine... det som hadde hendt så dei skulle be himmelens Gud at han i si miskunn ville openberra denne løyndomen.”

.

Og i v. 19 står det: ”Då vart løyndomen openberra for Daniel i eit syn om natta. Og Daniel lova himmelens Gud.”

.

Han bad altså venene sine om hjelp til å be for ei konkret sak. Då vart det nok eit intenst bønemøte i huset deira. Det stod faktisk om livet til Daniel om han ikkje kunne tyda draumen.

.

Då skjedde det. I ein stille nattetime kom du Gud til han. Daniel gløymde ikkje å takka og prisa deg for svaret.

.

Slik er du. Hjelp meg å gå den vegen ofte. Og eg vil takka deg alltid for svar du gir. Amen.

.

23.12.

Gode Herre.

.

Då medaren Darius vart konge, vart Daniel ein av dei tri som var øverst i riket, under keisaren. Nokre vart då misunnelege og ville ta han av dage. Dei fekk kongen til å påby at folk berre skulle tilbe han i tretti dagar.

.

Dei visste at Daniel tilbad den levande Gud, og nå skulle dei knekka han med hans eigen religiøsitet.

.

Då står det: ”Han gjekk inn i huset sitt. I salen sin der hadde han opne vindaugo som vende mot Jerusalem. Og tre gonger om dagen bøygde han kne i bøn og lovprisning for åsynet til sin Gud, nett som han hadde gjort før.” Dan. 6, 11.

.

Han var ein bønemann og uredd midt i ei vanskeleg tid. Det førte han i løvehola. Og han hadde nok tru på bøn, og difor gjorde han det nå slik han hadde gjort det før. Gud ville nok finna ein veg urt.

.

Herre, hjelp kristenfolket i dag også til det. Hjelp oss å lita så heilt på deg at me overlet oss i di hand og vågar å vera der. Amen.

.

24.12.

Kjære Jesus.

.

Daniel var ein bønemann, og det visste folk. I kap. 6, 14 les me: ”Då tok dei til orde og sa til der dei stod framfor kongen: Daniel, som er ein av dei bortførde frå Juda, har ikkje brydd seg om deg, konge, eller om påbodet du har sendt ut skriv om. Tre gonger om dagen bed han bøna si.”

.

Det var dei som misunte han som sa dette. Og dei brukte løgn for å fremja si sak. Daniel brydde seg om kongen og tente han. Men dei blanda saman sanning og løgn, og det er ofte eit godt våpen motstandarane brukar.

.

Det sanne var at han bad si bøn, det tyder at han bad til sin Gud, og ville ikkje be til eit menneske. Det hadde dei lagt merke til, og det er eit godt vitnemål.

.

Denne jula ber me om at me må få vera der og ikkje svikta bønekallet vårt. Hjelp oss å vera så klåre at folk veit kor me er. Nå ber eg for alle våre i dag at dei må bli frelst. Det er det største me ynskjer for våre og elles for alle folk. Takk for at du kan! Amen.

.

25.12.

Gode frelsar.

.

I dag les eg eit stort kapittel om bøn. Det byrjar slik: ”Då vende eg andletet til Gud Herren for å søkja han med bøn og audmjuke ynskje, med faste i sekk og oske,” Dan. 9, 3.

.

Kyros er konge, og Daniel ser av heilage skrifter – truleg Jeremias – at 70 år skulle gå før trengsla var over. Nå var tida inne. Folket skulle dra heim att. Men det hende ikkje automatisk. Guds mann måtte inn i bønekamp. Han bad, ynskte og fasta.

.

Og bøna var erkjenning og vedkjenning av synd både hjå han sjølv og for heile folket. Det ser ikkje ut som at folket bad slik. Guds tenar måtte ta ansvar, gå inn for deg Gud med heile folket sin svikt. Det gjorde han som lekmann og ikkje som prest.

.

Då kom engelen Gabriel. Det var Guds svar og hans sendebod. Profeten gret over folket si synd, og Guds engel rørte ved han – ”i mi store maktløyse”, seier han. Å, kor liten og skrøpeleg han kjenbde seg i din nærleik, Herre.

.

Nå kjem eg med vårt folk. Det er ikkje berre grove syndarar i Noreg, og heller ikkje namnkristne som lever ope i synd som homofili o.a. Men somme er sløve og søv. Eg og folket er eitt, eg må ta folket si synd som mi og bera det alt innfor di truna og be:

.

Herre, ha miskunn med oss nå. Kom med din mektige Ande til frelse og vekking mellom oss. Amen.

.

26.12.

Kjære Gud.

.

Det er dom over Israel i nord med straff frå herren. Dei synda grovt med avgudar, og Du Gud kalla dei til omvending. Du ville lokka og tala venleg for å føra dei på rett veg. I Messiastida skal alt bli nytt.

.

Då seier Herren gjennom profeten Hoseas: ”På den dagen skal det henda at eg vil bønhøyra, seier herren. Eg vil bønhøyra himmelen, og Han skal bønhøyra jorda.” Hos. 2, 21.

.

Når folket ville omvenda seg til deg, ville du høyra. Avgudane og synda måtte bort om me skal ha samfunn med Herren. Då vil du bønhøyra etter din vilje. Det er ditt faste ord.

.

Du vil svara, står det i Peshitta-bibelen (syrisk). Slik er di natur. Ei rett bøn frå eit rett sinn – då vil du svara. Alltid skjer det etter din vilje og i di tid. Me skjønar ikkje mykje av bøna, men me vil be i tru på at du er nær oss då og gir oss det me treng heile vegen. Amen.

-

.

27.12.

Herre!

.

I dag skal eg minnast Jonas si bøn. Han var ulydig og reiste ikkje ut med ditt ord. Han vart kasta i havet og slukt av ein stor fisk. Det kunne lett bli hans visse død. Då står det: ”Jonas bad til Herren sin Gud frå buken av fisken.” Jon. 2, 2.

.

Han hadde ikkje slept vona om at du ville frelsa og vera hans von. I dette kapitlet ausar han ut si sorg og naud for Deg.

.

I v. 8 seier han: ”Då sjela mi miste si kraft i meg, kom eg Herren i hug, og bøna mi nådde opp til deg, til ditt heilage tempel.”

.

Han fekk oppleva og erfara at du høyrde bøna sjølv om han var ulydig. Den nådde like opp i din himmel, ditt evige tempel.

.

Men her er visst noko viktig: Han kom ikkje til deg før han miste all tru på seg sjølv og sitt eige. Krafta hans var borte, han såg det gjekk galt. Då kom han deg i hug. Så må du kanskje bøya oss endå meir i støvet før me lærer å bli heilt avhengig av deg. Men Herre, far lempeleg med ditt folk. Her er så mange skrøpelege av oss. Bøy oss i nåde og høyr ropet. Amen.

.

28.12.

Kjære Jesus.

.

I profeten Habakkuk kap. 3, 1 les eg: ”Ei bøn av profeten Habakkuk.” Det er bibelsk å skriva ned bøner som vart bedne. Fleire har gjort det. Her er ikkje tenkt på ritualbøner som vert lesne opp år etter år.

.

Men kanskje er det ein einsleg Herrens tenar som går i bøn til sin Gud. Slik har Guds reiskap alltid gjort. Vår anklage er at me ofte ber for lite. Hjelp oss her, Jesus.

.

Og kva ber han om? Om Herren var vreid på folket på grunn av synda, så bad han om at Han viste nåde og miskunn. Og han bad eigentleg om fornying og vekking.

.

Han sa: Herre, ditt verk – kall det til live att i vår levetid! I NO 78 står det slik: Ditt verk – gjenta det i vår eiga tid, gjer det kjent før tida er omme.

.

Ja, Herre, det vil me og me om i dag. Du har gjort mange store gjerningar til alle tider. Gjenta det nå også! Amen.

.

29.12.

Kjære min Gud!

.

I dag vil eg minnast ditt ord i Sakarja 12, 10: ”Men over Davids hus og over innbyggjarane i Jerusalem vil eg renna ut nåde-Anden og bøne-Anden, og dei skal sjå opp til meg som dei har gjennomstunge. Og då skal dei sørgja over han---.

.

Det er eit sterkt og stort og framtidsretta profetord. Men eg vil nå berre få tenkja gjennom dette: Over folket vil du renna ut din Ande. Det er nåde og bøn.

.

Me kan ikkje ta noko av oss sjølve, alt vårt eige blir strev og lovgjerning. Heller ikkje kan me forkynna og be rett etter din vilje. Difor må du renna ut over oss den ånd som ber, ikkje berre ord og tale.

.

Og det treng eg mykje av. Herre, vil du koma og gi meg det. Gjer det slik at bøna mi også når opp til deg og gir svar for folket vårt. Takk for all din hjelp. Amen.

.

30.12.

Herre.

.

I Messiastida skal grensene for ditt rike vida seg ut. Det gjeld ikkje berre Israels folk, men heidningane skal få del i det. Mange folkeslag og mannsterke heidningfolk skal koma og søkja Herre, Allhærs Gud, i Jerusalem, og be til Herren.

Sak. 8, 22.

.

Og i verset før seier han: Dei som bur i den eine byen, skal gå til den andre og seia: Lat oss gå av stad for å be til Herren, og for å søkja han, Allhærs Gud!

Eg vil gå, eg óg, v. 21.

.

Det siste er vel om jødane først og fremst. Og mange heidningar. Alle har sett det: Me må be til Herren – han er den rette Gud, ja den einaste for alle menneske, den einaste sanne Gud.

.

Det er misjonen i vår tid. Der ser me dette: Nye folk kjem og ber.

Men kanskje det varslar ei endå større tid ein gong, når Messias rår i verda. Kan det vera slik at dei store skarar vil koma til Deg. Det blir eit verdsbønemøte. Og Du vil høyra og svara. Det er ei stor framtid.

.

”Takk, takk at også jeg fikk være med.”

.

31.12.

Allmektige Herre!

.

Profeten Sakarja skriv slik mot slutten av boka si: Berre ein tredjepart skal verta spard. Og eg vil la denne tredjeparten gå gjennom elden og reinsa han – og prøva han. Dei skal kalla på namnet mitt, og eg vil høyra bøna deira. Eg vil seia: De er mitt folk.

Sak. 13, 8-9.

.

Det er i Messiastida. Då skal det vera ei opna kjelde mot synd, v. 1. Messias må døy og folka møta trengsler. Men ein rest blir att, nokre få, ein tredjepart.

.

Dei skal leva livet med deg og ha samfunn med deg. Det er og eit bønesamfunn der du høyrer og gir svar. Dei har frimod til å seia: Herren er min Gud!

.

Så har dette året vore eit slikt liv med deg, i bøn og tru frå dag til dag. Du har gjeve meg alt, mest trua på at eg er din og skal få vera rede når du kjem.

.

Lat det nye året også bli slik. For meg og alle våre – ja, alle folk. Så skal du ha så mykje takk for alt du sender i vår veg, og mest for frelsa her på jord og i din himmel. Amen.

.